Τα σχολεία έκλεισαν. Τέρμα το διάβασμα;

Το καλοκαίρι έρχεται και στις αποσκευές του κουβαλάει κάθε χρόνο τις ίδιες ερωτήσεις. Πρέπει τα παιδιά να διαβάζουν βιβλία το καλοκαίρι; Κι αν ναι, τι είδους βιβλία; Λογοτεχνικά ή εκπαιδευτικά; Δεν θα έπρεπε να χαίρονται ξέγνοιαστα τον ήλιο και τη θάλασσα δίχως σκοτούρες και διαβάσματα; Η απάντηση θεωρώ ότι είναι τόσο απλή όσο και ξεκάθαρη.

Αρχικά, καλό θα ήταν θα διαγραφεί το «πρέπει» από την ερώτηση. Τα παιδιά θα διαβάσουν βιβλία το καλοκαίρι μονάχα αν το θέλουν πραγματικά και όχι επειδή θα τους το επιβάλλουμε εμείς. Γιατί, λοιπόν, το πρώτο που μας περνά από το μυαλό είναι μόλις κλείσουν τα σχολεία να προμηθευτούμε τα βιβλία εκείνα που θα εξασφαλίσουν στα παιδιά μια καλή επανάληψη της ύλης που διδάχτηκαν τη σχολική χρονιά που πέρασε; Σε καμία περίπτωση δεν υπαινίσσομαι ότι αυτά τα βιβλία είναι περιττά. Απλά, η εν λόγω επανάληψη θα ήταν καλύτερο να μην ξεκινά με το που κλείνουν τα σχολεία για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Κατά δεύτερον, οφείλουμε να σεβόμαστε τα ενδιαφέροντα και τις απόψεις των παιδιών. Από τη στιγμή που θα εκδηλώσουν την επιθυμία να διαβάσουν ένα ή περισσότερα βιβλία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού οφείλουμε να τα βοηθήσουμε να επιλέξουν αυτό που τους ταιριάζει κι όχι αυτό που αρέσει σ' εμάς. Πρέπει να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Άλλα παιδιά αδημονούν για λογοτεχνικά ταξίδια σε κόσμους μακρινούς, άλλα διψούν για τα βιβλία γνώσεων που κεντρίζουν το νου και τη σκέψη τους ενώ άλλα λατρεύουν τις δραστηριότητες και τις κατασκευές. Οφείλουμε να τα ακούσουμε και να τα βοηθήσουμε να ανακαλύψουν τη χαρά και την απόλαυση που μπορεί να τους χαρίσει το βιβλίο της αρεσκείας τους.

Μήπως, όμως, θα ήταν καλύτερα να μην διαβάσουν κανένα βιβλίο για να χαρούν τις διακοπές τους μέσα από το παιχνίδι και τις βουτιές; Ποτέ μου δεν θεώρησα το εξωσχολικό διάβασμα έγνοια ή σκοτούρα ή στη χειρότερη περίπτωση αγγαρεία. Κι όσοι το θεωρούν ίσως να μην έτυχε να ανακαλύψουν αυτήν την υπέρμετρη απόλαυση που μπορεί να χαρίσει ένα λογοτεχνικό βιβλίο στον αναγνώστη του ανεξάρτητα από την ηλικία του. Αγγαρεία θα μπορούσε να θεωρηθεί από τα παιδιά οτιδήποτε «πρέπει» να έχει ολοκληρωθεί μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Το ταξίδι, όμως, στον μαγικό κόσμο του βιβλίου που ξέρει να συνδυάζει με τρόπο αριστοτεχνικό τη φαντασία με τη γνώση, το παιχνίδι με την περιπέτεια δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ξεκινά μια μέρα κάτω από μια ομπρέλα παρέα με έναν δροσιστικό χυμό και μπορεί να συνεχίζεται για ολόκληρο το καλοκαίρι ή και για το επόμενο και (γιατί όχι;) για όλα τα καλοκαίρια της ζωής τους.

Κι αν μετά από καιρό κρύβονται ακόμη μικροσκοπικοί κόκκοι άμμου μέσα στις σελίδες του τότε αυτό θα είναι η απόδειξη ότι το ταξίδι ήταν πραγματικό. Ένα πραγματικό, ένα αξέχαστο, ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στον φανταστικό κόσμο του βιβλίου. Του βιβλίου των καλοκαιρινών διακοπών.

Καλό καλοκαίρι παιδιά!

Εύη Νικολαΐδου