Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής στο Γυμνάσιο Νεάπολης

Τρίτη, 11 Φεβρουαρίου 2020. Σήμερα πέρασα το κατώφλι ενός σχολείου γνώριμου, αγαπημένου. Κι ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που είχαμε «Κλείσει την πόρτα στον ρατσισμό» με τους τελειόφοιτους μαθητές. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, με υποδέχτηκαν τα παιδιά της Β' τάξης. Με τα μολύβια τους ξυμένα και την φαντασία τους έτοιμη ν' ανοίξει πανιά. Δεν θέλει και πολύ ξέρετε. Αρκεί να μην διστάσουμε να την ακούσουμε, ό,τι κι αν έχει να μας πει. Όσο πιο εξωπραγματικό τόσο το καλύτερο!

Όμορφο πρωινό. Μελωδικό. Έτσι το είχαμε σχεδιάσει. 'Ώστε οι νότες να ζωγραφίσουν εικόνες. Και οι εικόνες να γλιστρήσουν αθόρυβα στη σκέψη των παιδιών για να τις περιγράψουν με τον δικό τους τρόπο. Έτσι κι έγινε. Δίχως κόπο. Τα παιδιά αφέθηκαν στην φαντασία τους κι αυτή τους παρέσυρε σ' ένα ατελείωτο ταξίδι.

       

Κάποιες ιστορίες τελείωσαν. Κάποιες άλλες όχι ακόμη. Ξέρετε, όμως, ποιο ήταν το μεγαλύτερο δώρο για μένα; Το γεγονός ότι εκείνα τα χέρια που είχαν σηκωθεί στην αρχή για να δηλώσουν ότι «φαντασία δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι» λίγο μετά πήραν το μολύβι και έτρεχαν να προλάβουν αυτήν την ίδια φαντασία για να μην χάσουν ούτε μία λέξη απ' όσα τους ψιθύριζε στο αφτί!

Ευχαριστώ από καρδιάς την Διευθύντρια του Γυμνασίου Νεάπολης, κυρία Γαλάζη Μαρία και τις κυρίες Αυγορίτου Κίκα και Κυριάκου Στέλλα, Β.Δ και Φιλολόγους, για την πρόσκληση και την υπέροχη φιλοξενία, όπως επίσης τις καθηγήτριες και τους καθηγητές που τίμησαν την συνάντησή μας με την παρουσία και την βοήθειά τους. Μα πάνω απ' όλα ευχαριστώ τους μαθητές και τις μαθήτριες της Β' τάξης που μοιράστηκαν μαζί μου τις σκέψεις και τα  συναισθήματά τους, μικρά-μεγάλα μυστικά!

Εύη Νικολαΐδου